Skaftáreldar eru sögusvið Möguleikhússins í nýju barnaleikriti, þar sem þessir afdrifaríku atburðir Íslandssögunnar eru séðir frá sjónarhóli barns. Lítil stúlka virðist mega sín lítils þegar veröldin tekur hamskiptum og hætturnar virðast búa við hvert fótmál. En hugrekki og hjartahlýja reynast tryggir förunautar á óvissutímum.

Eldbarnið verður frumsýnt í Tjarnarbíói laugardaginn 7. febrúar.

Hér er slóð á söfnunina https://www.karolinafund.com/project/view/735

Sólveig er söguhetjan í þessu nýja leikriti Möguleikhússins. Eftir gríðarlega jarðskjálfta verður stórt eldgos og skömmu seinna steypist hraunstraumur ofan af hálendinu. Sólveig og móðir hennar verða að flýja upp í fjallshlíð, þaðan sem þær horfa á bæinn sinn fara undir hraun. Við tekur ný og gjörbreytt tilvera, flótti og leit að húsaskjóli. Sólveig lendir í ævintýralegum aðstæðum sem hljóma fjarstæðukenndar fyrir íslensk börn í dag en voru raunverulegar á þessum tímum.

Hér heldur Möguleikhúsið áfram umfjöllun um mannlíf í kjölfar Skaftárelda og Móðuharðinda, en síðasta vetur frumsýndi það einleikinn Eldklerkinn sem hlaut afburðagóðar viðtökur. Að þessu sinni eru atburðirnir skoðaðir frá sjónarhóli ungrar stúlku í nýju barnaleikriti sem ætlað er áhorfendum frá 9 ára aldri.

Frumsýning verður í Tjarnarbíói 7. febrúar.

Höfundur: Pétur Eggerz
Leikstjóri: Sigrún Valbergsdóttir
Leikmynd og búningar: Guðrún Øyahals
Tónlist: Kristján Guðjónsson
Leikarar: Alda Arnardóttir, Andrea Ösp Karlsdóttir og Pétur Eggerz
Sérlegur ráðgjafi við handritsgerð: Kristín Helga Gunnarsdóttir

Föstudaginn 30. janúar verður haldin opin sýning á verkinu sem Oupa Sibeko hefur þróað og æft upp í Frystiklefanum. Verkið ber heitið Martröð.
 
Sýningin hefst klukkan 20.00 og tekur um 20 mínútur í flutningi.
 
Ókeypis aðgangur.

 
Sérhver atburður dregur dilk á eftir sér. Jafnvel ómerkilegustu atburðir geta haft langvinn áhrif. Morð, aftur á móti, getur slegið varanlega dæld inn í tilvist fólks og sogað alla þess orku inn í hið tilfinningalega svarthol sem umlykur minninguna.

Áhorfandinn dreginn á asnaeyrunum

Hvað eiga Alli og Nína, Pamela og Joe, og sögumaðurinn Adam sameiginlegt — hvað rekur þann síðastnefnda til að segja sögu þeirra, hvernig tengjast eiginlega þræðirnir og hvað fær hann út úr því að draga upp mynd af óhamingjusömu lífi þeirra? Leikverkið Skepna hefst á frásögn af glæp en fer fljótlega út í aðra sálma.

Áhorfandinn skilur ekki alltaf hvert hann er leiddur en eitt er ljóst að þangað er hann leiddur af fullkomnu öryggi þess sem segir frá. Adam togar í spottana og sýnir aðeins það sem hann vill hverju sinni, og hann gerir það ekki aðeins á áhugaverðan hátt heldur einnig skemmtilegan. Hann er fyndinn og svartur í senn. Við sitjum á valdi hans en við viljum jafnframt vita meira. Og einmitt þegar útlit er fyrir að farið sé nokkuð að fjara undan stjórn sögumannsins, að öll sýningin hafi jafnvel verið til þess eins að draga mann á asnaeyrunum, þá gerist það sem ég get ekki sagt frá. Sögumaður sýnir það hinsta sinni að sagan var sögð á hans forsendum og það er áhorfandans að gera upp við sig hvort hann samþykkir málalok.

Bjartmar hver?

Hver er Bjartmar Þórðarson og af hverju er hann ekki fastráðinn við eitt af stóru leikhúsunum? Ég hef ekki tölu á persónunum sem hann lék, en fyrir utan þær fimm sem nefndar eru að ofan lék hann kvikmyndaframleiðanda, leikstjóra, alkóhólískan handritshöfund og kókaínsnortandi konu hans, dverg og AA-fundarstjóra. Og hver einasta persóna var alveg einstök svo aldrei fór á milli mála í hvaða hlutverki hann var hverju sinni. Ekki einasta voru hlutverkin og skiptingar þeirra á milli vel útfærðar, heldur hefur Bjartmar tileinkað sér þau gamalreyndu sannindi að dýptina má sjá af yfirborðinu og að minna er meira hvað sviðsframkomu snertir. Það var næstum eins og hann hefði ekkert fyrir þessu. Hann lék öll hlutverkin af einstakri og fágaðri yfirvegun sem er eftirtektarverð í íslensku leikhúsi sem stundum getur verið flaumósa og yfirdrifið. Það þarf ekki alltaf að apa handapatið eftir Mússólíni enda fer Bjartmar þveröfuga leið og færir sinn eigin einstaka stíl inn á sviðið. Bravó! Bjartmar þýðir einnig verkið úr frummálinu og textinn í þýðingu er lipur, tilgerðarlaus og virkar vel.

Tónlist, leikstjórn og lýsing er í höndum Guðjóns Þorsteins Pálmarssonar og ekki koma fleiri að sýningunni svo gefið sé upp; það er enginn skráður fyrir búningum (búningnum, réttar sagt) og engin sviðsmynd er notuð. Allt virkar þetta vel saman, sviðsmyndarleysið og þar með tómið sem birtist í myrkrinu aftan við sögumann sem jafnan er aðeins lýstur upp með stakri ljósaperu, og svo skiptingar á milli staða sem gefnar eru til kynna með breytingu á ljósum og lipurri umbreytingu Bjartmars yfir í viðeigandi persónu þar fylgjandi. Tónlistin er lágstemmd, einkum angurvær útsetning á Raindrops Keep Fallin’ On My Head eftir David og Bacharach, og aldrei áður á ævinni hef ég fengið hroll við að heyra það lag — ekki síður sakir samhengis þess í sýningunni fremur en fegurðar.

Falleg og hrollvekjandi sýning

Ef lesandi nú spyr sig hvort hann eigi að sjá þessa sýningu þá segi ég hiklaust já. Hún er í senn falleg og hrollvekjandi en fyrst og fremst er hún til þess fallin að vekja spurningar, um þetta líf sem er svo mikil gjöf en samt svo óyfirstíganlega erfitt á köflum, um rétt og rangt og eðlishyggju þar að lútandi — eru ómenni, ef þau eru yfirleitt til, fædd sem slík eða verða þau þannig sakir félagsmótunar, eða geta þau breyst aftur, orðið „gott“ eða „eðlilegt“ fólk? Hvað ræður því hvernig við erum? Býr einhver vilji þar að baki eða erum við öll fædd skepnur sem þrífast eingöngu sakir óstjórnlegra, meðfæddra hvata?

Það eru engin svör veitt við þessum spurningum, en væntanlegir áhorfendur mega vænta þess að sitja uppi með einhverjar þeirra að sýningu lokinni. Það er helsti styrkleiki verksins: Það er enginn boðskapur í því. Allar siðferðislegar spurningar verða til með áhorfandanum. Og það er þannig sem gott leikhús skal gera.

Arngrímur Vídalín

Leikfélag Selfoss hefur hafið æfingar á farsanum Bót og Betrun eftir enska leikskáldið Michael Cooney í þýðingu Harðar Sigurðarsonar. Verkið segir frá Eric Swan sem grípur til bótasvika þegar hann missir vinnuna. Hins vegar fer svindlið úr böndunum og kemst Eric að því að stundum er auðveldara að komast á bætur en af þeim þegar boltinn er einu sinni farinn að rúlla.

Bót og betrun er gamanleikur eins og þeir gerast bestir, hefðbundinn farsi með misskilningi, flækjum og pínlegum aðstæðum af öllu tagi eins og efnið ber með sér. Verkið á erindi við alla sem vilja upplifa gleði og glaum og gera vel við hláturtaugarnar.

Alls taka 10 leikarar þátt í sýningunni en með aðalhlutverk fara þeir Stefán Ólafsson og Guðmundur Karl Sigurdórsson, báðir þrautreyndir á leiksviðinu. Leikstjóri er Jón St. Kristjánsson en þetta er í fimmta sinn sem hann leikstýrir hjá Leikfélagi Selfoss. Stefnt er að frumsýningu í lok febrúar.

• Er ekki nóg að elska?
• Nýtt verk frá höfundi Dags vonar
• Kristbjörg Kjeld fer með aðalhlutverk

Verkið Er ekki nóg að elska? eftir Birgi Sigurðsson verður leiklesið á morgun þriðjudaginn 20.janúar kl 10. Þetta er liður í því að opna leikhúsið og skapa skemmtilegan formála að væntanlegum sýningum. Fyrsta skrefið í æfingum leikrita er svokallaður samlestur. Þá kemur starfsfólk saman, ásamt listrænum stjórnendum og leikurum og lesa leikritið upphátt. Auk þess kynna leikstjóri, leikmynda- og búningahöfundar hugmyndir sínar og fyrir vikið er fyrsti samlestur oft eins konar hátíðarsamkoma. Þetta er upphaf langrar ferðar sem lýkur með pompi og prakt á frumsýningunni. Allir velkomnir og heitt kaffi verður á könnunni.

SUM SVIK ERU SVO STÓR AÐ ÞAU VERÐA EKKI GRAFIN
Er ekki nóg að elska? er raunsæisleg og kraftmikil fjölskyldusaga sem lýsir fjölskylduátökum um leyndarmál sem ekki mega koma upp á yfirborðið því þau sverta þar með minningu mektarmanns. Jarðarför hans stendur fyrir dyrum og ekkjan berst hetjulega fyrir sóma hússins og minningu mikils stjórnmálamanns og hreinskiptins eiginmanns sem hefur gert afar óvenjulega kröfu í erfðaskránni.

Birgir Sigurðsson er eitt fremsta núlifandi leikskáld okkar. Fyrsta leikrit hans, Pétur og Rúna, var sett á svið árið 1973. Leikritið vann til fyrstu verðlauna, ásamt Kertalogi Jökuls Jakobssonar, í leikritasamkeppni Leikfélags Reykjavíkur í tilefni af 75 ára afmæli félagsins árið 1972.

Dagur vonar var frumsýnt hjá Leikfélagi Reykjavíkur 1987 og 2007 og naut gífurlegra vinsælda í bæði skiptin. Leikritið var einnig tekið upp fyrir sjónvarp og tilnefnt til bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs árið 1989.

Aðstandendur Höfundur: Birgir Sigurðsson | leikstjóri: Hilmir Snær Guðnason |Tónlist: Björn Jörundur Friðbjörnsson | Leikmynd: Vytautas Narbutas | búningar: Stefanía Adolfsdóttir | Lýsing: Björn Bergsteinn Guðmundsson | Leikarar: Kristbjörg Kjeld, Unnur Ösp Stefánsdóttir, Katla Margrét Þorgeirsdóttir, Hjörtur Jóhann Jónsson, Guðjón Davíð Karlsson og Sveinn Ólafur Gunnarsson.

 
„Við eigum að vera sætar og skemmtilegar fínar og flottar en samt vera feminískt rétthugsandi, duglegar, harðar af okkur, en samt viðkvæmar. Það er alltaf verið að segja okkur hvernig við eigum að vera,“ segir Eygló Hilmarsdóttir leikkona, handritshöfundur og hluti hóps að baki verkinu Konubörn.

Leikritið fjallar um vandkvæðin sem fylgja því að vera hvorki barn né fullorðinn, hvorki stelpa né kona. Björk Jakobsdóttir leikstýrir verkinu sem verður frumsýnt í Gaflaraleikhúsinu í dag. Það er eftir sex stelpur um tvítugt sem allar leika jafnframt allar í verkinu. Það eru þær Ásthildur Sigurðardóttir, Ebba Katrín Finnsdóttir, Eygló Hilmarsdóttir, Sigurlaug Sara Gunnarsdóttir, Þórey Birgisdóttir og Þórdís Björk Þorfinnsdóttir

Sigurlaug Sara segir vinnsluferlið hafa gengið vel fyrir sig. „Við vorum bara að tala saman um sögur af einhverju sem við höfum lent í, og þá kom í ljós að við höfum lent í mörgu fyndnu að það dugði í heilt leikrit,“ segir hún.

Handritið er byggt á sönnum atburðum. „Þetta eru mikið til hugleiðingar, ekki endilega sögur með upphaf, miðju og endi, heldur tökum við eitthvað viðfangsefni og búum til einhvers konar skets út frá því. Dæmi um það er spurningin hvenær verður maður fullorðin?,“ segir Eygló.

Aðspurð hvort einhvern boðskap sé að finna í sýningunni segir hún: „Kannski bara, látið okkur í friði. Hættið að gera svona miklar kröfur, við erum bara eins og við erum og við erum frábærar þannig,“ segir hún.

Lífið er stórskemmtilegt drullumall á mörkum leikhúss og myndlistar fyrir alla fjölskylduna.

Leikhúsið 10 fingur, sem stendur að þessari sýningu, setti upp verðlaunasýninguna Skrímslið litla systir mín og hlaut Grímuverðlaunin sem besta barnasýning ársins 2012.

Leiksýningin Lífið fjallar um sköpunarkraftinn, vináttu og hringrás lífsins, þar sem unnið er með mold.

Á einu plani er verið að búa til sögu um sköpun heimsins, hvernig landslag breytist í gegnum hamfarir og kraft náttúruafla, hvernig líf kviknar, hvernig fyrstu dýrin skriðu á land og goggunarröðina í náttúrunni – en á öðru plani má lesa úr þessari sömu leiksýningu einfalda sögu af tveimur krökkum að leik. Börnum sem uppgötva skugga sinn og sjálfa sig, finna mold í pokum og fara að drullumalla.

Gagnrýni

„Það er allt fallegt við þessa sýningu. Allar stjörnurnar í húsinu!“
GSE, Djöflaeyjan

„Fjórar sjörnur! Lífið er yndisleg sýning.“
SBH, Morgunblaðið

„Fjórar og hálf stjarna.“
VG, DV

„Lífið er uppgötvun, tilraunir og mistök þar sem fátt er um endanleg svör. Leikhúsið 10 fingur og sýningin Lífið nær að fanga þessar hugmyndir á fallegan og frumlegan hátt þar sem áhorfendur geta speglað sjálfa sig í tilburðum veranna tveggja. Þrátt fyrir að sýningin sé stíluð inn á yngstu kynslóðina þá eiga hin eldri fullt erindi á sýninguna.

Niðurstaða: Frumleg, skemmtileg og myndræn sýning fyrir fólk á öllum aldri.“
SJ, Fréttablaðið

Listrænir stjórnendur

Það eru Charlotte Böving sem leikstýrir, Helga Arnalds hannar myndræna hlið verksins og leikarar eru Sólveig Guðmundsdóttir og Sveinn Ólafur Gunnarsson. Tónlist semur Margrét Kristín Blöndal og lýsingu hannar Björn Bergsteinn Guðmundsson. Höfundar eru Sveinn Ólafur Gunnarsson og Sólveig Guðmundsdóttir, Charlotte Böving og Helga Arnalds.

Aukasýningar

Vegna mikilla vinsælda á Lífinu hefur verið bætt við aukasýningum á verkinu eftirfarandi daga:

sunnudaginn 18. janúar kl. 13:00
sunnudaginn 25. janúar kl.13:00
sunnudaginn 1. febrúar kl. 13:00

Leikhússpjall eftir sýningu
Eftir sýningu þann 18. janúar munu leikarar og leikstjórar bjóða upp á spjall eftir sýninguna, þar sem gestum gefst kostur á að ræða við þau um verkið og spyrja spurninga.

Verkið er styrkt af Leiklistarsjóði og listamannalaunum.

• Fræðsludeild Borgarleikhússins og Pörupiltar bjóða 10. bekkingum í Reykjavík á kynfræðsluuppistand
• 1200 unglingar væntanlegir í vikunni
• Pörupiltar hafa ferðast víða með sýninguna

Dagana 14-16.janúar sýna Pörupiltar í samstarfi við Borgarleikhúsið Kynfræðslu Pörupilta á Nýja sviði Borgarleikhússins. Pörupiltar eru mættir aftur til leiks en síðasta vetur sýndu þeir uppistand sitt um kynlíf fyrir 10 bekkinga í Reykjavík og nágrenni. Nú hafa þeir hlotið styrk frá Mannréttindaráði Reykjavíkurborgar til að bjóða aftur 10 bekkingum í Reykjavik að koma á sýninguna.

Pörupiltarnir eru mættir aftur með kynfræðslu sína sem vakti mikla lukku í fyrra en Kynfræðsla Pörupilta var frumsýnd í febrúar 2014 og sáu þá allir 10 bekkingar í Reykjavík sýninguna. Pörupiltar hafa tvívegis farið norður í Hof og frætt norðlenska unglinga um kynlíf. Einnig hafa Pörupiltar þýtt sýninguna yfir á ensku og sýnt á leiklistarhátíð í Helsinki, Finnlandi. Með húmor og gleði að vopni ræða Pörupiltarnir Nonni Bö, Dóri Maack og Hermann Gunnarsson um allt sem viðkemur kynlífi, kveða niður lífseigar mýtur og hvetja unglingana til að hlusta á eigin hjarta og tilfinningar. Sýningin er í uppistands formi og tekur um 50 mínútur í flutningi. Kynfræðslan var unnin eftir viðtöl og vinnustofur með nemendum úr kynjafræði í Kvennaskólanum og í samstarfi
 við Siggu Dögg kynfræðing. Starfsfólk Landlæknisembættisins kom einnig að gerð handritsins og var ráðgefandi aðili. Marmið sýningarinnar er að brjóta niður mýtur, afhelga og opna umræðuna um kynlíf, styrkja stelpur og fræða stráka.

Kynfræðsla Pörupilta hlaut tilnefningu til Foreldraverðlauna Heimilis og skóla 2014.

Sagan Strákarnir Dóri Maack, Nonni Bö & Hermann Gunnarsson hafa lengi verið á atvinnuleysisbótum en þeir kynntust á sjálfstyrkingarnámskeiði hjá Vinnumálastofnun. Núna eiga þeir á hættu að missa bæturnar nema þeir taki ekki þátt í samfélagslegu verkefni. Eftir stutta yfirlegu ákváðu þeir að tækla kynfræðslu enda hafa þeir reynslu á því sviði, mismikla þó. Þeir hafa miklar væntingar og eru vel undirbúnir en einhverra hluta vegna endar alltaf allt í rugli hjá þeim. Verkefnið er styrkt af Mannréttindaráði Reykjavíkurborgar.

Pörupiltar Leikhópurinn Pörupiltar samanstendur af leikkonunum Sólveigu Guðmundsdóttur, Maríu Pálsdóttur og Alexíu Björgu Jóhannesdóttur. Þær hafa síðastliðin 9 ár komið fram undir nafni Pörupilta. Uppistand þeirra Homo Erectus gekk í tvo vetur í Þjóðleikhúskjallaranum við frábærar undirtektir og ferðaðist á leiklistarhátíðir erlendis. Pörupiltar settu upp verkið Beðið eftir Godot í Borgarleikhúsinu árið 2012.

Gagnrýni um Kynfræðslu Pörupilta

“Sólveig Guðmundssdóttir, Alexía Björg Jóhannesdóttir og María Pálsdóttir léku karlangana og rúlluðu upp salnum með frammstöðu sinni.“
 E.B. Fréttablaðið.
 
„ÓBORGANLEGAR” L.P. Rúv

Aðstandendur Höfundur & Leikstjóri: Leikhópurinn | Leikmynd: Leikhópurinn og Hlynur Páll Pálsson| Búningar: Leikhópurinn og Ólöf Haraldsdóttir| Lýsing: Björn Bergsteinn Guðmundsson | Hljóð: Garðar Borgþórsson | Leikarar: Alexía Björg Jóhannesdóttir, María Pálsdóttir & Sólveig Guðmundsdóttir

Langar þig að virkja listræna hæfileika þína? Semja leikrit, leikstýra, leika eða flytja tónlist? Eða kannski allt ofantalið?

Leikfélag Ölfuss blæs til stuttverkahátíðar sem hefst með höfundakvöldum í janúar, æfingar fara fram á þriðjudagskvöldum í febrúar og um miðjan mars sýnum við afraksturinn. Allir sem hafa áhuga og hafa náð 18 ára aldri eru hvattir til að skrá sig á netfangið oddfreyja@simnet.is

Höfundakvöldin verða á þriðjudögum í janúar í Bæjarbókasafni Ölfuss kl. 20, frá og með þriðjudeginum 13. janúar.

Leikfélag Ölfuss

Hann var aðeins barn að aldri þegar hann er talinn hafa framið sitt fyrsta dráp – og orti sitt fyrsta ljóð. Hvort sem sagan af honum er sönn eða ei, þá hefur hann orðið eitt nafntogaðasta ljóðskáld Íslands.

Þetta var Egill Skallagrímsson, víðfrægastur fornkappa Íslands. Útvarpsleikhúsið flytur leikrit um hann, sem byggt er á Egils sögu Skallagrímssonar og heitir leikritið EGILS SAGA og er á nútíma íslensku. Það verður á dagskrá á Rás 1 næstu þrjá sunnudaga kl. 13:00. Fyrsti þátturinn á sunnudaginn kemur, 11. janúar.

Hér er á ferðinni túlkun höfundar, norska leikskáldsins Mortens Cranner, á þessari frægu Íslendingasögu. Þýðingu leiktexta gerði Ingunn Ásdísardóttir og Þórarinn Eldjárn þýddi ljóðin. Frumsamin tónlist er eftir Hildi Ingveldar- Guðnadóttur, Einar Sigurðsson annaðist hljóðvinnslu og leikstjóri er Erling Jóhannesson.

Með hlutverk Egils fer Ingvar E. Sigurðsson.

Egils saga er ein frægust allra Íslendingasagna og mun hún hafa verið rituð á fyrri hluta 13. aldar og hafa menn m.a. nefnt til Snorra Sturluson sem höfund hennar. Ekki eru þó allir á eitt sáttir um það og verður víst seint skorið úr því hver sé höfundur hennar og nákvæmlega hvenær hún var rituð.

Sögusvið leikritsins Egils sögu er 10.öldin og hefst leikritið með fæðingu Egils og lýkur við lát Böðvars, sonar hans, sem Egill yrkir um hið magnaða sorgarljóð Sonartorrek.

 Egils saga er í stórum dráttum skáldsaga. Miðpunktur leikritsins, líkt og í sögunni er Egill Skallagrímsson. Þá koma einnig við sögu Skallagrímur faðir hans; bróðir Egils, Þórólfur; kona hans, Ásgerður og börn þeirra; sem og ýmsir þeir sem Egill átti samskipti við með einum og öðrum hætti, konungar og aðrir fornkappar.

Egill Skallagrímsson er enginn hvunndagsmaður. Hann bjó yfir mörgum þeim eiginleikum sem kappar þess tíma þurftu að hafa til að geta kallast hetjur. Fáir ef nokkur stóðst honum snúning að vopnfimi og kröftum; þá var hann áræðinn og óttaðist fátt, og þess utan var hann afbragðs skáld en frægustu kvæði hans, Höfuðlausn og Sonartorrek þykja með því besta í kveðskap sem varðveist hefur frá þessum tíma.

Persónur og leikendur í 1.hluta, sunnudaginn 11.janúar:
Egill: Ingvar E. Sigurðsson 

Bera: Arndís Hrönn Egilsdóttir
Skallagrímur:
Jóhann Sigurðarson
Þórólfur: Hjálmar Hjálmarsson
Eiríkur Blóðöx: Kristján Franklín Magnús
Gunnhildur drottning: Harpa Arnardóttir
Þórir Hersir: Erlendur Eiríksson
Arinbjörn: Magnús Jónsson.
Auk þeirra: Víkingur Kristjánsson, Sveinn Ólafur Gunnarsson, Sólveig Guðmundsdóttir, Gunnar Hansson, Guðjón Þorsteinn Pálmason, Pétur Einarsson, Edda Arnljótsdóttir og Sigurður Eyberg.

Persónur og leikendur í 2.hluta, sunnudaginn 18.janúar:
Egill: Ingvar E. Sigurðsson,
Þórólfur: Hjálmar Hjálmarsson,
Ásgerður: Margrét Vilhjálmsdóttir,
Þórir Hersir: Erlendur Eiríksson,
Arinbjörn Magnús Jónsson,
Ölvir: Víkingur Kristjánsson,
Eiríkur Blóðöx: Kristján Franklín Magnús,
Gunnhildur drottning: Harpa Arnardóttir,
Rögnvaldur: Ævar Þór Benediktsson,
Aðalsteinn konungur: Sigurður Skúlason,
Aðrir leikendur: Jóhann Gunnar Jóhannsson, Sindri Birgisson, Ólafur Egill Egilsson, Guðjón Þorsteinn Pálmarsson, Jörundur Ragnarsson, Sigurður Karlsson, Sigurður Eyberg, María Pálsdóttir o.fl.

Persónur og leikendur í 3.hluta, sunnudaginn 25.janúar:
Egill: Ingvar E. Sigurðsson,
Bera: Arndís Hrönn Egilsdóttir,
Skallagrímur: Jóhann Sigurðarson,
Ásgerður: Margrét Vilhjálmsdóttir,
Þórdís: Halldóra Líney Finnsdóttir,
Böðvar: Ásgeir Sigurðsson,
Þórður: Gunnar Hansson,
Arinbjörn: Magnús Jónsson,
Eiríkur Blóðöx: Kristján Franklín Magnús,
Gunnhildur drottning: Harpa Arnardóttir.
Aðrir leikendur: Pétur Einarsson, Jörundur Ragnarsson og Guðjón Þorsteinn Pálmason.

Verkið var styrkt af Menningarsjóði útvarpsstöðva. Áður á dagskrá árið 2012.